مدل عامل‌های آموزشی و ترویجی مؤثر بر مدیریت پایدار آب کشاورزی از دیدگاه متخصصان آب استان همدان

هدف این پژوهش علی-رابطه‌ای تعیین نقش عاملهای آموزشی و ترویجی در تبیین مدیریت پایدار آب کشاورزی در استان همدان است که به لحاظ هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده‌ها میدانی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق را ۱۳۰ نفر از کارشناسان و استادان حوزه آب در بخش کشاورزی استان تشکیل می‌دهند. برای تعیین حجم نمونه از جدول مورگان استفاده شد و تعداد 97 نفر به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند. در بخش توصیفی برای رتبه‌بندی عاملهای آموزشی و ترویجی از روشهای تصمیم‌گیری چندشاخصه TOPSIS و SAW و در بخش استنباطی برای تعیین سهم متغیرهای پیش‌بین (عاملهای آموزشی ترویجی و نگرش) در تبیین واریانس متغیر ملاک (مدیریت پایدار آب کشاورزی) از مدل‌یابی معادله های ساختاری مبتنی بر رویکرد حداقل مربعات جزیی (PLS) بهره گرفته شد. نتایج مدل‌یابی نشان داد که 19 درصد از واریانس مدیریت پایدار آب کشاورزی توسط عاملهای آموزشی و ترویجی و نگرش تبیین می‌شود. از میان عاملهای آموزشی و ترویجی، «رسانه‌های جمعی»‌ با ضریب تاثیر 255/0 بیشترین تاثیر را بر مدیریت پایدار آب کشاورزی داشته و دارای اولویت بالاتری می‌باشد.